2،2-دی فنیل-1-پیسیل هیدرازیل یا DPPH چیست؟
2،2-دی فنیل-1-پیسیل هیدرازیل یک رادیکال آزاد است که توانایی پذیرنده هیدروژن را به سمت آنتی اکسیدان ها نشان می دهد. از این رو ، معمولاً در روش DPPH برای اندازه گیری فعالیت آنتی اکسیدانی نمونه های طبیعی مختلف مانند شراب ، میوه ها ، چای گیاهی و غیره استفاده می شود .
DPPH یک مخفف رایج برای ترکیب شیمیایی آلی 2،2-دی فنیل-1-picrylhydrazyl است. این یک پودر کریستالی با رنگ تیره است که از مولکول های رادیکال آزاد پایدار تشکیل شده است. DPPH دو کاربرد اصلی دارد ، هر دو در تحقیقات آزمایشگاهی: یکی مانیتور واکنشهای شیمیایی مربوط به رادیکال ها ، مهمترین آنها یک روش آنتی اکسیدان رایج است ، و دیگری استانداردی از موقعیت و شدت سیگنال های رزونانس پارامغناطیسی الکترونی است.
خواص DPPH چیست؟
DPPH دارای چندین شکل کریستالی است که با تقارن شبکه و نقطه ذوب متفاوت است. پودر تجاری ترکیبی از فازها است که در دمای 130 درجه سانتیگراد ذوب می شود. DPPH-I (M.P. 106 ° C) Orthorhombic است ، DPPH-II (M.P. 137 ° C) آمورف است و DPPH-III (M.P. 128–129 ° C) Triclinic است.
DPPH یک رادیکال شناخته شده و یک تله ("Scavenger") برای سایر رادیکال ها است. بنابراین ، کاهش سرعت یک واکنش شیمیایی با افزودن DPPH به عنوان شاخصی از ماهیت رادیکال آن واکنش استفاده می شود. به دلیل یک باند جذب قوی با محوریت حدود 520 نانومتر ، رادیکال DPPH دارای رنگ بنفش عمیق در محلول است و در هنگام خنثی شدن بی رنگ یا زرد رنگ می شود. این خاصیت امکان نظارت بصری از واکنش را فراهم می کند ، و تعداد رادیکال های اولیه را می توان از تغییر جذب نوری در 520 نانومتر یا در سیگنال EPR DPPH شمارش کرد.
از آنجا که DPPH یک تله رادیکال کارآمد است ، همچنین یک مهار کننده قوی از پلیمریزاسیون با واسطه رادیکال است.
به عنوان یک منبع رادیکال جامد پایدار و به خوبی مشخص ، DPPH سنتی و شاید محبوب ترین استاندارد موقعیت (G-Marker) و شدت سیگنال های رزونانس پارامغناطیسی الکترونی (EPR) است-تعداد رادیکال ها برای یک نمونه تازه تهیه شده می تواند با توزین تعیین می شود و ضریب تقسیم EPR برای DPPH در G = 2.0036 کالیبره می شود. سیگنال DPPH با توجه به اینکه معمولاً در یک خط واحد متمرکز است ، که شدت آن به صورت خطی با ریشه مربع قدرت مایکروویو در محدوده قدرت گسترده تر افزایش می یابد. ماهیت رقیق رادیکال های DPPH (یک چرخش بدون جفت در هر 41 اتم) منجر به یک خط خط نسبتاً کوچک (1.5-4.7 گرم) می شود. اگر مولکول های حلال در کریستال باقی بمانند و اگر اندازه گیری ها با یک مجموعه EPR با فرکانس بالا (200 گیگاهرتز) انجام شود ، که در آن جبهه G-Anisotropy DPPH قابل ردیابی می شود ، پهنای خط ممکن است افزایش یابد.
در حالی که DPPH به طور معمول یک جامد پارامغناطیسی است ، پس از خنک شدن به دمای بسیار کم مرتبه 0.3 K. به یک حالت ضد فرومغناطیسی تبدیل می شود. این پدیده برای اولین بار توسط الکساندر Prokhorov در سال 1963 گزارش شده است.
برای مشاهده آنالیز محصول اینجا کلیک کنید.