مشخصات فنی Pepsin
case number | 9001-75-6 |
نوع | 1:3000 |
کد محصول | 164843 |
دمای نگهداری | یخچالی |
ویژگیهای محصول
(0)
0
دیدگاه کاربران
قیمت :
پپسین /ˈpɛpsɪn/ یک اندوپپتیداز است که پروتئین ها را به پپتیدها و اسیدهای آمینه کوچکتر تجزیه می کند. این یکی از آنزیم های گوارشی اصلی در سیستم گوارش انسان و بسیاری از حیوانات دیگر است که به هضم پروتئین های موجود در غذا کمک می کند. پپسین یک پروتئاز آسپارتیک است که از آسپارتات کاتالیزوری در محل فعال خود استفاده می کند.
این یکی از سه اندوپپتیداز اصلی (آنزیم های برش دهنده پروتئین ها در وسط) در دستگاه گوارش انسان است که دو مورد دیگر کیموتریپسین و تریپسین هستند. همچنین اگزوپپتیدازهایی وجود دارند که اسیدهای آمینه منفرد را در هر دو انتهای پروتئین ها حذف می کنند (کربوکسی پپتیدازهای تولید شده توسط پانکراس و آمینوپپتیدازهایی که از روده کوچک ترشح می شوند). در طول فرآیند هضم، این آنزیم ها، که هر یک در قطع ارتباط بین انواع خاصی از اسیدهای آمینه تخصص دارند، برای تجزیه پروتئین های غذایی به اجزای خود، یعنی پپتیدها و اسیدهای آمینه، که می توانند به راحتی توسط روده کوچک جذب شوند، همکاری می کنند. . ویژگی برش پپسین گسترده است، اما برخی از اسیدهای آمینه مانند تیروزین، فنیل آلانین و تریپتوفان احتمال برش را افزایش می دهند.
زیموژن پپسین (پروآنزیم)، پپسینوژن، توسط سلول های اصلی معده در دیواره معده آزاد می شود و پس از مخلوط شدن با اسید هیدروکلریک شیره معده، پپسینوژن فعال می شود تا به پپسین تبدیل شود.
پپسین یکی از اولین آنزیم هایی بود که توسط تئودور شوان در سال 1836 کشف شد. شوان نام خود را از کلمه یونانی πέψις pepsis به معنای "هضم" (از πέπτειν peptein "هضم کردن") ابداع کرد. یک ماده اسیدی که قادر بود غذاهای مبتنی بر نیتروژن را به مواد محلول در آب تبدیل کند پپسین است.
در سال 1928، زمانی که جان اچ نورتروپ آن را با استفاده از دیالیز، فیلتراسیون و خنک کردن متبلور کرد، به یکی از اولین آنزیم هایی تبدیل شد که متبلور شد.
پپسین به عنوان یک زیموژن به نام پپسینوژن بیان می شود که ساختار اولیه آن دارای 44 اسید آمینه اضافی در مقایسه با آنزیم فعال است.
در معده، سلول های اصلی معده پپسینوژن آزاد می کنند. این زیموژن توسط اسید هیدروکلریک (HCl) که از سلول های جداری در پوشش معده آزاد می شود، فعال می شود. هورمون گاسترین و عصب واگ باعث آزاد شدن هر دو پپسینوژن و HCl از پوشش معده هنگام خوردن غذا می شود. اسید هیدروکلریک یک محیط اسیدی ایجاد می کند که به پپسینوژن اجازه می دهد تا به صورت اتوکاتالیستی باز شود و خود را جدا کند و در نتیجه پپسین (شکل فعال) تولید کند. پپسین 44 اسید آمینه را از پپسینوژن جدا می کند تا پپسین بیشتری تولید کند.
پپسینوژن ها بر اساس ساختار اولیه خود عمدتاً در 5 گروه مختلف گروه بندی می شوند: پپسینوژن A (همچنین پپسینوژن I)، پپسینوژن B، پروگاستریکسین (همچنین پپسینوژن II و پپسینوژن C نیز نامیده می شود)، پروکیموسین (همچنین پرورنین نامیده می شود) و پپسینوژن F (همچنین حاملگی نامیده می شود). گلیکوپروتئین مرتبط).
پپسین در محیط های اسیدی بین PH 1.5 تا 2.5 فعال ترین است. بر این اساس، محل اولیه سنتز و فعالیت آن در معده است (pH 1.5 تا 2). در انسان غلظت پپسین در معده به 0.5 تا 1 میلی گرم در میلی لیتر می رسد.
پپسین در pH 6.5 و بالاتر غیرفعال است، با این حال پپسین تا pH 8.0 به طور کامل دناتوره یا غیرفعال نمی شود.[11][15] بنابراین، پپسین در محلول های تا PH 8.0 می تواند پس از اسیدی شدن مجدد دوباره فعال شود. پایداری پپسین در pH بالا پیامدهای قابل توجهی بر بیماری منتسب به ریفلاکس حنجره دارد. پس از رفلاکس معده، پپسین در حنجره باقی می ماند. در میانگین pH حنجره (pH = 6.8) پپسین غیرفعال خواهد بود اما می تواند پس از رویدادهای ریفلاکس اسیدی که منجر به آسیب به بافت های محلی می شود، دوباره فعال شود.
پپسین ویژگی شکاف گسترده ای را نشان می دهد. پپسین تا 20 درصد از پیوندهای آمیدی مصرف شده را هضم می کند. باقیمانده ها در موقعیت های P1 و P1' در تعیین احتمال برش مهم هستند. به طور کلی، اسیدهای آمینه آبگریز در موقعیت های P1 و P1 احتمال برش را افزایش می دهند. فنیل آلانین، لوسین و متیونین در موقعیت P1 و فنیل آلانین، تریپتوفان و تیروزین در موقعیت P1 منجر به بالاترین احتمال برش می شوند. موقعیت P1
پپسین یکی از علل اصلی آسیب مخاطی در حین رفلاکس حنجره است. پس از رفلاکس معده، پپسین در حنجره (pH 6.8) باقی میماند. در حالی که پپسین در این محیط از نظر آنزیمی غیرفعال است، پایدار باقی می ماند و می تواند در رویدادهای رفلکس اسید بعدی دوباره فعال شود. قرار گرفتن مخاط حنجره در معرض پپسین فعال آنزیمی، اما نه پپسین یا اسید غیرفعال برگشت ناپذیر، منجر به کاهش بیان پروتئین های محافظ می شود و در نتیجه حساسیت حنجره به آسیب را افزایش می دهد.
پپسین همچنین ممکن است در طی رفلاکس معده ضعیف اسیدی یا غیر اسیدی باعث آسیب مخاط شود. رفلاکس ضعیف یا غیر اسیدی با علائم ریفلاکس و آسیب مخاطی مرتبط است. در شرایط غیر اسیدی (PH خنثی)، پپسین توسط سلولهای راههای هوایی فوقانی مانند حنجره و هیپوفارنکس توسط فرآیندی به نام اندوسیتوز با واسطه گیرنده درونی میشود. گیرنده ای که توسط آن پپسین اندوسیتوز می شود در حال حاضر ناشناخته است. پس از جذب سلولی، پپسین در وزیکول های داخل سلولی با pH پایین ذخیره می شود که در آن فعالیت آنزیمی آن بازسازی می شود. پپسین تا 24 ساعت در سلول باقی می ماند. چنین قرار گرفتن در معرض پپسین در pH خنثی و اندوسیکتوز پپسین باعث تغییراتی در بیان ژن مرتبط با التهاب می شود که زمینه ساز علائم و نشانه های ریفلاکس، و پیشرفت تومور است. این و تحقیقات دیگر پپسین را در سرطان زایی منتسب به رفلاکس معده دخیل می دانند.
پپسین در نمونه های راه هوایی به عنوان یک نشانگر حساس و اختصاصی برای رفلاکس حنجره در نظر گرفته می شود. تحقیقات برای توسعه ابزارهای درمانی و تشخیصی جدید با هدف پپسین برای رفلاکس معده در حال انجام است. یک تشخیص سریع غیرتهاجمی پپسین به نام پپتست اکنون در دسترس است که وجود پپسین را در نمونه های بزاق تعیین می کند.
case number | 9001-75-6 |
نوع | 1:3000 |
کد محصول | 164843 |
دمای نگهداری | یخچالی |
فروشگاه انلاین مارکت چمی توسط شرکت کیمیاگستر پویش با پشتوانه 20سال سابقه درخشان در امر واردات و فروش و توزیع موادشیمیایی آزمایشگاهی،صنعتی و مواد اولیه دارویی و با اتکا به موجودی بیش از 1000عنوان کالای شیمیایی در انبار مجموعه، با هدف تسهیل خدمت رسانی به پزوهشگران فرهیخته کشور عزیزمان ایران راه اندازی گردید.در این فروشگاه سعی کردیم به دغدغه های بحق مصرف کنندگان محصولات شیمیایی راهکارهای مناسب ارائه دهیم.