ویژگی‌های محصول
(0)
0
دیدگاه کاربران
قیمت :
4,320,000
اسید استیک /əˈsiːtɪk/ با نام سیستماتیک اسید اتانوئیک /ˌɛθəˈnoʊɪk/، یک ترکیب اسیدی، مایع بی رنگ و آلی با فرمول شیمیایی CH3COOH (همچنین به عنوان CH3CO2H، C2H4O2، یا HC2H3O2 نوشته می شود) است. سرکه حداقل 4 درصد از نظر حجمی اسید استیک است که اسید استیک را جدا از آب جزء اصلی سرکه می کند. حداقل از قرن سوم قبل از میلاد در طول تاریخ به عنوان جزئی از سرکه استفاده شده است.
اسید استیک دومین اسید کربوکسیلیک ساده (بعد از اسید فرمیک) است. این یک معرف شیمیایی مهم و ماده شیمیایی صنعتی در زمینه های مختلف است که عمدتاً در تولید استات سلولز برای فیلم عکاسی، پلی وینیل استات برای چسب چوب و الیاف و پارچه های مصنوعی استفاده می شود. در خانواده ها، اسید استیک رقیق شده اغلب در مواد رسوب زدایی استفاده می شود. در صنایع غذایی، اسید استیک با کد افزودنی غذایی E260 به عنوان تنظیم کننده اسیدیته و به عنوان چاشنی کنترل می شود. در بیوشیمی، گروه استیل، مشتق شده از اسید استیک، برای همه اشکال حیات اساسی است. هنگامی که به کوآنزیم A متصل می شود، در متابولیسم کربوهیدرات ها و چربی ها نقش اساسی دارد.
تقاضای جهانی برای اسید استیک حدود 6.5 میلیون تن متریک در سال است که از متانول تولید می شود. تولید آن و استفاده صنعتی متعاقب آن، خطراتی برای سلامتی کارگران به همراه دارد، از جمله آسیب‌های پوستی اتفاقی و آسیب‌های مزمن تنفسی ناشی از استنشاق.
نام بی اهمیت "اسید استیک" رایج ترین و ترجیح داده شده ترین نام IUPAC است. نام سیستماتیک "اتانوئیک اسید"، یک نام معتبر IUPAC، بر اساس نامگذاری جایگزین ساخته شده است. نام "اسید استیک" از کلمه لاتین سرکه "acetum" گرفته شده است که به خود کلمه "اسید" مربوط می شود.
"اسید استیک یخبندان" نامی برای اسید استیک بدون آب (بی آب) است. مشابه نام آلمانی "Eisessig" ("سرکه یخی")، این نام از کریستال های جامد یخ مانندی گرفته شده است که با هم زدن، کمی کمتر از دمای اتاق در 16.6 درجه سانتی گراد (61.9 درجه فارنهایت) تشکیل می شوند. اسید استیک هرگز نمی تواند در جوی که حاوی آب است واقعاً بدون آب باشد، بنابراین وجود 0.1٪ آب در اسید استیک یخچالی نقطه ذوب آن را 0.2 درجه سانتیگراد کاهش می دهد.
یک نماد رایج برای اسید استیک AcOH (یا HOAc) است، که در آن Ac نماد شبه عنصری است که گروه استیل CH3-C(=O)- را نشان می دهد. بنابراین، پایه مزدوج، استات (CH3COO-)، به عنوان AcO- نشان داده می شود. (نماد Ac برای گروه عاملی استیل نباید با نماد Ac برای عنصر اکتینیم اشتباه گرفته شود؛ زمینه از سردرگمی در بین شیمیدانان آلی جلوگیری می کند). برای انعکاس بهتر ساختار آن، اسید استیک اغلب به صورت CH3-C(O)OH، CH3-C(=O)OH، CH3COOH و CH3CO2H نوشته می شود. در زمینه واکنش‌های اسید-باز، گاهی اوقات از مخفف HAc استفاده می‌شود، که Ac در این مورد نمادی برای استات (به جای استیل) است. استات یونی است که از از دست دادن H+ از اسید استیک به دست می آید. نام "استات" همچنین می تواند به نمک حاوی این آنیون یا استر اسید استیک اشاره داشته باشد.
سرکه در اوایل تمدن به عنوان نتیجه طبیعی قرار گرفتن در معرض آبجو و شراب در هوا شناخته می شد زیرا باکتری های تولید کننده اسید استیک در سطح جهان وجود دارند. استفاده از اسید استیک در کیمیاگری تا قرن سوم قبل از میلاد گسترش یافت، زمانی که فیلسوف یونانی تئوفراستوس توضیح داد که چگونه سرکه بر روی فلزات برای تولید رنگدانه های مفید در هنر، از جمله سرب سفید (کربنات سرب) و سرب، مخلوط سبز رنگ نمک های مس از جمله مس، عمل می کند. (II) استات. رومیان باستان شراب ترش را می جوشاندند تا شربتی بسیار شیرین به نام ساپا تولید کنند. ساپا که در گلدان‌های سرب تولید می‌شد سرشار از استات سرب بود، ماده‌ای شیرین که قند سرب یا شکر زحل نیز نامیده می‌شد که در مسمومیت با سرب در میان اشراف رومی نقش داشت.
در قرن شانزدهم، آندریاس لیباویوس، کیمیاگر آلمانی، تولید استون از تقطیر خشک استات سرب، دکربوکسیلاسیون کتونیک را توصیف کرد. وجود آب در سرکه چنان تأثیر عمیقی بر خواص اسید استیک دارد که برای قرن ها شیمیدانان معتقد بودند که اسید استیک یخچالی و اسید موجود در سرکه دو ماده متفاوت هستند. شیمیدان فرانسوی پیر آدت ثابت کرد که آنها یکسان هستند.
کارخانه تصفیه و تغلیظ اسید استیک در سال 1884
در سال 1845 شیمیدان آلمانی Hermann Kolbe برای اولین بار اسید استیک را از ترکیبات معدنی سنتز کرد. این توالی واکنش شامل کلرزنی دی سولفید کربن به تتراکلرید کربن، به دنبال آن پیرولیز به تتراکلراتیلن و کلرزنی آبی به اسید تری کلرواستیک بود و با احیای الکترولیتی به اسید استیک به پایان رسید.
تا سال 1910، بیشتر اسید استیک یخبندان از مشروب پیرولگنی، محصولی از تقطیر چوب، به دست آمد. اسید استیک با تیمار با شیر آهک جدا شد و استات کلسیم حاصل با اسید سولفوریک اسیدی شد تا اسید استیک بازیابی شود. در آن زمان آلمان 10000 تن اسید استیک یخبندان تولید می کرد که حدود 30 درصد آن برای تولید رنگ نیل استفاده می شد.
از آنجایی که هم متانول و هم مونوکسید کربن مواد خام کالا هستند، کربونیلاسیون متانول مدتها پیش به نظر می رسید که پیش سازهای جذابی برای اسید استیک باشد. هنری دریفوس در British Celanese یک کارخانه آزمایشی کربونیلاسیون متانول را در اوایل سال 1925 توسعه داد. با این حال، کمبود مواد عملی که بتواند مخلوط واکنش خورنده را در فشارهای بالا مورد نیاز (200 اتمسفر یا بیشتر) در خود نگه دارد، تجاری سازی این مسیرها را متوقف کرد. اولین فرآیند تجاری کربونیلاسیون متانول، که از یک کاتالیزور کبالت استفاده می کرد، توسط شرکت شیمیایی BASF آلمان در سال 1963 توسعه یافت. در سال 1968، یک کاتالیزور مبتنی بر رودیم (cis-[Rh(CO)2-) کشف شد که می توانست به طور موثر در فشار کمتر و تقریباً بدون هیچ محصول جانبی. شرکت شیمیایی ایالات متحده مونسانتو اولین کارخانه را با استفاده از این کاتالیزور در سال 1970 ساخت و کربونیلاسیون متانول کاتالیز شده با رودیوم به روش غالب تولید اسید استیک تبدیل شد (به فرآیند مونسانتو مراجعه کنید). در اواخر دهه 1990، BP Chemicals کاتالیزور Cativa (Ir(CO)2- را تجاری کرد، که توسط ایریدیوم برای کارایی بیشتر ترویج می‌شود. تولید اسید استیک یخبندان که با ایریدیوم کاتالیز می شود، معروف به فرآیند Cativa، سبزتر است، و تا حد زیادی جایگزین فرآیند مونسانتو، اغلب در همان کارخانه های تولید شده است.
اسید استیک متبلور
اسید استیک بین ستاره ای در سال 1996 توسط تیمی به رهبری دیوید مهرینگر با استفاده از آرایه انجمن سابق برکلی-ایلینوی-مریلند در رصدخانه رادیویی هات کریک و آرایه میلی متری سابق واقع در رصدخانه رادیویی دره اوونز کشف شد. اولین بار در ابر مولکولی کمان B2 شمالی (همچنین به عنوان منبع مولکولی بزرگ Sgr B2 Heimat شناخته می شود) شناسایی شد. اسید استیک اولین مولکولی است که در محیط بین ستاره ای تنها با استفاده از تداخل سنج های رادیویی کشف شد. در تمام اکتشافات مولکولی ISM قبلی که در رژیم‌های طول موج میلی‌متری و سانتی‌متری انجام شده بود، تلسکوپ‌های رادیویی منفرد حداقل تا حدی مسئول تشخیص بودند.
مرکز هیدروژن در گروه کربوکسیل (-COOH) در اسیدهای کربوکسیلیک مانند اسید استیک می تواند با یونیزاسیون از مولکول جدا شود:
CH3COOH ⇌ CH3CO−2 + H+
به دلیل این آزاد شدن پروتون (H+)، اسید استیک خاصیت اسیدی دارد. اسید استیک یک اسید مونوپروتیک ضعیف است. در محلول آبی، مقدار pKa آن 4.76 است. پایه مزدوج آن استات (CH3COO-) است. یک محلول 1.0 مولار (در حدود غلظت سرکه خانگی) دارای pH 2.4 است که نشان می‌دهد فقط 0.4 درصد از مولکول‌های اسید استیک جدا شده‌اند. بیش از 90 درصد تفکیک شده است.
کریستال های اسید استیک
در اسید استیک جامد، مولکول‌ها زنجیره‌ای از مولکول‌های منفرد را تشکیل می‌دهند که توسط پیوندهای هیدروژنی به هم متصل شده‌اند. در فاز بخار در دمای 120 درجه سانتیگراد (248 درجه فارنهایت)، دیمرها قابل تشخیص هستند. دایمرها همچنین در فاز مایع در محلول‌های رقیق با حلال‌های غیر پیوند هیدروژنی و تا حدی در اسید استیک خالص وجود دارند، اما توسط حلال‌های پیوند هیدروژنی مختل می‌شوند. آنتالپی تفکیک دایمر در 65.0-66.0 کیلوژول بر مول، و آنتروپی تفکیک در 154-157 J mol-1 K-1 برآورد شده است. سایر اسیدهای کربوکسیلیک در برهمکنش های پیوند هیدروژنی بین مولکولی مشابهی شرکت می کنند.
دایمر حلقوی اسید استیک؛ خطوط سبز چین نشان دهنده پیوندهای هیدروژنی است
اسید استیک مایع یک حلال پروتیک آبدوست (قطبی) شبیه اتانول و آب است. با گذردهی استاتیکی نسبی (ثابت دی الکتریک) 6.2، نه تنها ترکیبات قطبی مانند نمک ها و قندهای معدنی، بلکه ترکیبات غیر قطبی مانند روغن ها و همچنین املاح قطبی را نیز در خود حل می کند. با حلال های قطبی و غیر قطبی مانند آب، کلروفرم و هگزان قابل اختلاط است. با آلکان‌های بالاتر (با اکتان شروع می‌شود)، اسید استیک در همه ترکیب‌ها قابل اختلاط نیست و حلالیت اسید استیک در آلکان‌ها با n-آلکان‌های طولانی‌تر کاهش می‌یابد. خواص حلال و امتزاج پذیری اسید استیک آن را به یک ماده شیمیایی صنعتی مفید تبدیل می کند، به عنوان مثال، به عنوان حلال در تولید دی متیل ترفتالات.
در pH های فیزیولوژیکی، اسید استیک معمولاً به طور کامل به استات یونیزه می شود.
گروه استیل، که به طور رسمی از اسید استیک مشتق شده است، برای همه اشکال حیات اساسی است. به طور معمول، توسط آنزیم‌های استیل-کوآ سنتتاز به کوآنزیم A متصل می‌شود، جایی که در متابولیسم کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها نقش اساسی دارد. برخلاف اسیدهای کربوکسیلیک با زنجیره بلندتر (اسیدهای چرب)، اسید استیک در تری گلیسیریدهای طبیعی وجود ندارد. بیشتر استات تولید شده در سلول ها برای استفاده در استیل-CoA مستقیماً از اتانول یا پیروات سنتز می شود. با این حال، تری گلیسیرید مصنوعی تری استین (گلیسیرین تری استات) یک افزودنی رایج غذایی است و در لوازم آرایشی و داروهای موضعی یافت می شود. این افزودنی به گلیسرول و اسید استیک در بدن متابولیزه می شود.
اسید استیک توسط باکتری های اسید استیک به ویژه جنس Acetobacter و Clostridium acetobutylicum تولید و دفع می شود. این باکتری ها به طور کلی در مواد غذایی، آب و خاک یافت می شوند و اسید استیک به طور طبیعی با فاسد شدن میوه ها و سایر غذاها تولید می شود. اسید استیک نیز جزئی از روانکاری واژن انسان و دیگر پستانداران است که به نظر می رسد به عنوان یک عامل ضد باکتری خفیف عمل می کند.
کارخانه تصفیه و تغلیظ اسید استیک در سال 1884
اسید استیک به صورت صنعتی هم به صورت مصنوعی و هم از طریق تخمیر باکتریایی تولید می شود. حدود 75 درصد اسید استیک ساخته شده برای استفاده در صنایع شیمیایی از کربونیلاسیون متانول ساخته می شود که در زیر توضیح داده شده است. مسیر بیولوژیکی تنها حدود 10 درصد از تولید جهانی را تشکیل می دهد، اما برای تولید سرکه همچنان مهم است، زیرا بسیاری از قوانین خلوص مواد غذایی، سرکه مورد استفاده در غذاها را ملزم می کنند که منشاء بیولوژیکی داشته باشد. فرآیندهای دیگر عبارتند از ایزومریزاسیون متیل فرمات، تبدیل گاز سنتز به اسید استیک و اکسیداسیون فاز گاز اتیلن و اتانول.
اسید استیک را می توان از طریق انجماد جزئی با استفاده از حمام یخ خالص کرد. آب و سایر ناخالصی ها مایع باقی می مانند در حالی که اسید استیک رسوب می کند. از سال 2003 تا 2005، کل تولید جهانی اسید استیک بکر [b] 5 میلیون تن در هر سال (میلیون تن در سال) تخمین زده شد که تقریباً نیمی از آن در ایالات متحده تولید می شد. تولید اروپا تقریباً 1 میلیون تن در هر سال و در حال کاهش بود، در حالی که تولید ژاپن 0.7 میلیون تن در هر سال بود. هر سال 1.5 میلیون تن دیگر بازیافت می‌شود که کل بازار جهانی را به 6.5 میلیون تن در هر سال می‌رساند. از آن زمان، تولید جهانی از 10.7 میلیون تن در سال در سال 2010 به 17.88 میلیون تن در سال در سال 2023 افزایش یافته است.دو بزرگترین تولید کننده اسید استیک بکر Celanese و BP Chemicals هستند. سایر تولیدکنندگان عمده عبارتند از Millennium Chemicals، Sterling Chemicals، Samsung، Eastman و Svensk Etanolkemi [sv].
بیشتر اسید استیک از طریق کربونیلاسیون متانول تولید می شود. در این فرآیند متانول و مونوکسید کربن بر اساس معادله زیر واکنش می دهند و اسید استیک تولید می کنند:
این فرآیند شامل یدومتان به عنوان یک واسطه است و در سه مرحله انجام می شود. یک کاتالیزور کربونیل فلزی برای کربونیلاسیون مورد نیاز است (مرحله 2).
دو فرآیند مرتبط برای کربونیلاسیون متانول وجود دارد: فرآیند مونسانتو کاتالیز شده با رودیوم و فرآیند کاتیوای کاتالیز شده با ایریدیوم. فرآیند دوم سبزتر و کارآمدتر است و تا حد زیادی جایگزین فرآیند قبلی شده است. مقادیر کاتالیزوری آب در هر دو فرآیند استفاده می شود، اما فرآیند کاتیوا به مقدار کمتری نیاز دارد، بنابراین واکنش جابجایی آب-گاز سرکوب می شود و محصولات جانبی کمتری تشکیل می شود.
با تغییر شرایط فرآیند، انیدرید استیک نیز ممکن است در گیاهان با استفاده از کاتالیز رودیوم تولید شود.
قبل از تجاری سازی فرآیند مونسانتو، بیشتر اسید استیک از طریق اکسیداسیون استالدئید تولید می شد. این روش دومین روش تولید مهم است، اگرچه معمولاً با کربونیلاسیون متانول قابل رقابت نیست. استالدهید را می توان با هیدراتاسیون استیلن تولید کرد. این فناوری غالب در اوایل دهه 1900 بود.
اجزای نفتای سبک به آسانی توسط اکسیژن یا حتی هوا اکسید می شوند و پراکسیدهایی تولید می کنند که تجزیه می شوند و طبق معادله شیمیایی، که با بوتان نشان داده شده است، اسید استیک تولید می کنند:
2 C4H10 + 5 O2 → 4 CH3CO2H + 2 H2O
چنین اکسیداسیون‌هایی به کاتالیزور فلزی مانند نمک‌های نفتنات منگنز، کبالت و کروم نیاز دارند.
واکنش معمولی در دماها و فشارهایی انجام می شود که تا حد امکان گرم باشد و در عین حال بوتان را مایع نگه می دارد. شرایط واکنش معمولی 150 درجه سانتیگراد (302 درجه فارنهایت) و 55 اتمسفر است. محصولات جانبی نیز ممکن است تشکیل شوند، از جمله بوتانون، اتیل استات، اسید فرمیک و اسید پروپیونیک. این محصولات جانبی از نظر تجاری نیز ارزشمند هستند و شرایط واکنش ممکن است برای تولید تعداد بیشتری از آنها در صورت نیاز تغییر یابد. با این حال، جداسازی اسید استیک از این محصولات جانبی به هزینه این فرآیند می‌افزاید.
شرایط و کاتالیزورهای مشابهی برای اکسیداسیون بوتان استفاده می شود، اکسیژن موجود در هوا برای تولید اسید استیک می تواند استالدئید را اکسید کند.
2 CH3CHO + O2 → 2 CH3CO2H
با استفاده از کاتالیزورهای مدرن، این واکنش می تواند بازده اسید استیک بیش از 95٪ داشته باشد. محصولات جانبی اصلی اتیل استات، اسید فرمیک و فرمالدئید هستند که همگی نقطه جوش کمتری نسبت به اسید استیک دارند و به آسانی با تقطیر جدا می شوند.
استالدئید ممکن است از اتیلن از طریق فرآیند واکر تهیه شود و سپس مانند بالا اکسید شود.
در زمان‌های اخیر، شرکت شیمیایی Showa Denko، که در سال 1997 یک کارخانه اکسیداسیون اتیلن را در اویتا، ژاپن افتتاح کرد، تبدیل یک مرحله‌ای ارزان‌تر اتیلن به اسید استیک را تجاری کرد. این فرآیند توسط یک کاتالیزور فلزی پالادیوم که بر روی یک اسید هتروپلی مانند اسید سیلیکوتنگستیک پشتیبانی می شود کاتالیز می شود. یک فرآیند مشابه از همان کاتالیزور فلزی روی اسید سیلیکوتنگستیک و سیلیس استفاده می کند:
C2H4 + O2 → CH3CO2H
تصور می شود که بسته به قیمت محلی اتیلن، با کربونیلاسیون متانول برای گیاهان کوچکتر (100-250 kt/a) قابل رقابت باشد.
اسید استیک یک ترکیب جذاب با کاربردهای متعدد و خواص جالب است:
اسید استیک که به نام اسید اتانوئیک نیز شناخته می شود دارای فرمول شیمیایی CH3COOH است. از دو اتم کربن، چهار اتم هیدروژن و دو اتم اکسیژن تشکیل شده است.
اسید استیک به طور طبیعی در سرکه وجود دارد که از طریق تخمیر اتانول توسط باکتری های اسید استیک تولید می شود. همچنین در میوه های مختلف مانند سیب، انگور و نارگیل یافت می شود.
- اسید استیک زیست تخریب پذیر است و به طور کلی دوستدار محیط زیست است.
- با این حال، تولید در مقیاس بزرگ می تواند اثرات زیست محیطی، از جمله انتشار گازهای گلخانه ای و آلودگی فاضلاب داشته باشد. تلاش ها برای توسعه روش های تولید پایدارتر در حال انجام است.
با پوشش دادن این نکات، می توانید محتوای جذاب و آموزنده ای در مورد اسید استیک ایجاد کنید که به مخاطبان خود در مورد خواص، کاربردها و اهمیت آن در صنایع مختلف آموزش می دهد.
| cas number | 64-19-7 |
| خلوص | ≥99.8٪ |
| فرمول | CH3CO2H |
| بسته بندی | اورجینال کمپانی |
| نام های تجاری | Glacial acetic acid |
| رنگ | APHA: ≤10 |
| کد محصول | 33209-M |
| چگالی بخار | 2.07 (در مقابل هوا) |
| وزن مولکولی | 60.05 |
| فرم ماده | مایع |
| تکنیک مناسب | طیف سنجی جرمی (MS): مناسب |
| نام فارسی | اسید استیک |
تهران ، خیابان انقلاب ، خیابان صفی علیشاه ، خیابان مصباح ، کوچه شفیعی ، پلاک3 ، واحد3
فروشگاه انلاین مارکت چمی توسط شرکت کیمیاگستر پویش با پشتوانه 20سال سابقه درخشان در امر واردات و فروش و توزیع موادشیمیایی آزمایشگاهی،صنعتی و مواد اولیه دارویی و با اتکا به موجودی بیش از 1000عنوان کالای شیمیایی در انبار مجموعه، با هدف تسهیل خدمت رسانی به پزوهشگران فرهیخته کشور عزیزمان ایران راه اندازی گردید.در این فروشگاه سعی کردیم به دغدغه های بحق مصرف کنندگان محصولات شیمیایی راهکارهای مناسب ارائه دهیم.
.jpg)
